خاص ترین و خفن ترین اثر برتراند دوشافو. این عطر واسه به به و چهچه ساخته نشده، دوشافو وقتی از شرکت کنیاک‌سازی فراپن سفارش تولید عطری که بوی مشروب بده دریافت میکنه این رو واسشون میسازه. یه رایحه عجیب و بی ملاحظه که مشابه زیادی تو دنیای عطر براش نمیشه اسم برد. مطمئن نیستم که کجا میشه همچین عطری رو استفاده کرد. گرم، مشروبی، با حس و حال طبیعی. این عطر از ماندگاری بسیار بالایی روی پوست برخوردار هست. ضمنا خیلی وقته تولیدش متوقف شده و به این سادگیا گیر نمیاد

یکی از کاربران فرگرنتیکا یه توصیف جذاب از فضای این عطر داشته:

با بوییدن این عطر آپارتمانی لوکس بعد از یه پارتی خوب برام مجسم میشه. مهمان ها رفتن و کسی اونجا نیست. دم دمای صبحه. اتاق شکلی به هم ریخته گرفته. کوسن های گوبلن سنگینِ مبل ها روی زمین افتاده. مقداری الکل تو لیوان‌های کریستالی روی یه میز سنگین چوبی باقی مونده (مطمئنا مشروب آمارتو، رام تیره و ودکا ست)، سرتاسر خود میز مشروبات الکلی ریخته شده، یه زیرسیگاری با ته سیگارهای داخلش هم اونجا روی میز قرار داره. .و این ترکیب از بوی الکل، دود و چوب تو هوا باقی مونده...

رایحه ای عجیت خاص اما جالب لنگه اینو اصلا ندیدم.یاداور یه جور پنیر محلی که ار شیر میش تهیه میشه پنیری که یه مدت مونده باشه     تخمیر شده باشه رایحه اش ازار دهنده نیست ترش هم نیست شیرینم نیست خاصه  نه میو ه ایه نه ادویه ای یه مقدار چرب وملایم خاص وشخصیه 

بعد چند ساعت وانیلی شیرین و میوه ای میشه فضایی کاملا بوزی ودلنشین اما اون ته بوی پنیری رو هنوز داره مثل این عطر مثل یه وایکینگه بین ساموراییها