این عطر رو اینجوری تصور کنید. یه اتمسفر بوزی به لطفِ حضور رام، و گرم و شفاف با نقش آفرینی امبر، شیرین و شیطون با المانهایی مثل وانیل، تونکا، کارامل پشن فروت و ترنج و کمی رزی که با حضور شمعدانی رزی تر هم میشه گهگاهی. حالا در این اتمسفر بازیگوش و  گرم و شیرین ما یه جور سیستم سیال داریم که مدام در حال تغییر از فازی به فاز دیگه ست اما در نهایت میل می کنه به شیرینیِ بالانس. ادویه ها اضافه میشن و در این شیرینی فروکش میکنن،نتهای چوبی، پچولی، چرم و حتی امبرگری که خیلی خجالتی بود میان و هر کدوم خودی نشون میدن. تا خود درای دَون این سیال بودگی ادامه داره. ابتدای درای دَون بی نهایت شبیه درای دَون  گلدن دالا و جز کلابه. بوی دود با نویزهای پس زمینه ای بوزی و شیرین بر بستری از چوب صندل.  این عطر به واقع سیالیت مانکی سپشل گیتارِ تونی آیومی رو داره، گیتاری که تونی تغییرات زیادی رو روش اعمال کرد تا ما بتونیم اون ریفهای تاریخی رو بشنویم. گیتاری که ما باهاش ریفهای مرگ، زوال و ناامیدی و اعتراض رو در دهه هفتاد و هشتاد شنیدیم به واقع خودش از بک گراوند ساده و فروتنانه ای میاد و موجود خفنی نیست. این هنر آیومی بود که با ور رفتن با مانکی سپشل برای ما موسیقی ای رو خلق کرد که سرآغازِ متال بود به معنای واقعی کلمه (لد زپلین و دیپ پرپل پروتو متال بودند). 
متال مثل هر مذهب دیگه ای داستان آفرینشِ خودش رو داره و جِنِسیسِ متال در منطقه کارگریِ اَستِن در بیرمنگام رخ داد در سیزده فوریه 1970 با آلبومی با نامِ بلک سَبِث که هم نامِ خودِ بند بود. تونی آیومی گیتاریست بلک سبث، در هفده سالگی، زمانی که در حال کار کردن با دستگاه پرس برای برش فلزات بود، انگشت دوم و سوم دست راست خودش رو از دست داد. برای یک گیتاریست چپ دست، این یعنی فاجعه. اما تونی با الهام گرفتن از جَنگو راینهارت گیتاریست بزرگِ جز که تنها با دو انگشت گیتار می نواخت، هرگز ناامید نشد و با پلاستیکِ قوطی مایع ظرفشویی ذوب شده و چرم برای خودش سرانگشت مصنوعی ساخت، گیتارش را تون دَون کرد و شد خالقِ ریفهایی که در تاریخ موسیقی جاودانه شدند.

عطر بسیار دوست داشتنی با پرفورمنس عالی و یونیسکس. مناسب فصول سرد. 

گلی، شیرین، نت های الکلی، به همراه نعناع هندی.
این عطر بینهایت شبیه به عطر یونیک لاکچری کوتای هست با یک سری تفاوت ها.
این عطر رایحه رزی و حرمی داره، چند دقیقه اول این رایحه خیلی شدید هست که کم کم کمرنگ تر میشه ولی هیچوقت از بین نمیره در حالی که کوتای چنین رایجه گلی نداره و مستقیم الکلی، شیرین و سبز شروع میشه،  رایحه الکلی هر دو عطربی نهایت شبیه به هم هست به علاوه دو عطر نت شیرین و سبز هم دارن ترکیب خیلی متفاوت و جالبی رو ایجاد کرده. برای بالانس کردن نت شیرینی این عطر نعنا هندی اضافه کردن اما در کوتای سیپریول اضافه شده که جفتشون رایحه سبز و کمی تاریک و دودی به عطر میدن ، مقدار سیپریول کوتای کم تر از نعنای هندی استفاده شده در این عطر هست که باعث میشه شیرینی این عطر از کوتای کمتر بشه حتی تو درای دون هم نعنا هندی به شدت حس میشه و به شیرینی عطر غلبه میکنه در حالی که نوت شیرینی و کارامل در درای دون کوتای غالب هست.ماندگاری بالای ده ساعت روی پوست و پخش بوی بسیار بالا.
هر دو عطر ته بوی شربت سکنجبین دارن بخاطر ترکیب شیرین و سبزشون هست.

رایحه گرم و خیلی شیرینی داره. انگار ترکیبیه از عطرای Maltol & Cinnamon Label و Lord of Misrule Lush که قبلا دکانتشون از تیامیتو تونسته بودیم تهیه کنیم، اون دو عطر بوشون آبنباتی طور بود ولی اینجا روایح گورماند پیچ و تاب بیشتری داره. بنظرم رایحه بوزی و الکلی خیلی واضحی نمیده، بیشتر یه رایحه شربتی غلیظ مثل اون شربتایی که رو زولبیا بامیه میریزن تو عطر جریان داره.