اَسکات مون یکی از عطرهای لاینِ جوین د کلاب که ادای احترامی هست به مسابقات سوارکاری رویال در پیستی با نامِ اسکات در بارکشِر سمت غرب لندن (آدرس رو کامل نوشتم گم نشید رفتید). مهمترین رویداد سوارکاریشم تو ژوئنه که خونواده رویال و خدم و حشم شون و یه مشت آدم پولدار کله پوک در اونجا حضور به هم می رسونن که فخرفروشی کنن به همدیگه و به ماها و ماهام تو خاورمیانه بدبخت بشینیم ببینیم پرنس چارلز چی پوشید یا کیت کلاش چه شکلی بود. بهترین راه برای پر کردن اوقات فراغت در خاورمیانه «تو کف بودگیِ پسیو» 

حجم زیادی از سبزیِ چمنی که کمی بعد  اسپایسی میشه ( سِیج، ریحون ) و بعد با پیوستن اوکماس و پچولیِ کثیف حالت نمور و خاکی و همچنین کمی وجوه دودی-وتیوری هم می گیره. همون طور که همه گفتن یه وجه سنتتیک و آزار دهنده ی روغنی طور هم در این عطر در حال تازوندنه (یکی تشبیهش کرده بود به واکس کفش که به جاست)  در مراحل تکامل عطر و ستل شدنش.  راستش نمی دونم آخر قصه ش چی میشه و آخرش موسکی یا چوبی میشه فقط تا اونجا می تونم باهاش پیش برم که هربال میشه و بوی جوشونده ی تلخ میگیره.   از تابستون که گرفتمش برای تست هر بار که اسپری کردم همین بوده. روی پوست من موندگاری آن چنانی نداره و خیلی زود جذب میشه رو لباس تست نکردم و نخواهم کرد. ممکنه خدعَه کنه و یهو موندگار شه.  فضای پیست رو داره کپچر می‌کنه ولی خب  من بیشتر به شرط بندی روی اسبا علاقمندم تا لذت بردن از فضای پیست (بِت زدن می تونه منبع درآمد خوبی باشه برای عطر خریدن). و در پایان، با محسن این بار موافقم دو از ده.