مثل خیلی دیگه از عطرای لوتنس، اسمش کاملا با رایحش همخوانی داره. یک شروع زیبا، غبار آلود، بالسامیک و اسپایسی از برگ های تنباکو، چرم صاف و ملایم و نت های عسلی داره، با قلبی از رز که در نهایت با یه نت کهربای کاراملی شده که روی برگ های ظریف اما خشک پچولی قرار داره متراکم تر و درخشان تر میشه. قطب‌های متضادش ذوب میشن؛ روایح برجسته بالسامیک عطر با سایه های خاکی تلخ و تاریکش یکی میشن. یه مغازه کوچیک قدیمی و چوبی با فضای دود گرفته‌ست که پر از گیاه ها و ادویه جاته – یه کلیشه لوتنسیایی که در اینجا هم بخوبی ساخته شده. چیزی که خیلی ازش لذت می برم اون خاک آلودگیِ مادی و قابل لمسشه، یه روح کاهنانه که در عین حال با ظرافت و شیکه، با یه شخصیت فلورال–میوه ایه جزئی اما زیبا. ابعاد و طیف های خیلی زیادی داره که توی دود پوشیده شدن، مثل نگاه کردن به یه موزاییک شیشه ای رنگی تو یه آزمایشگاه شیمی. در نهایت اون دود از بین میره و شما رایحه‌ای تسکین‌دهنده، ساکت و آرامش‌بخش از وانیل، عسل، چرم جیر سبک و نت‌های نرم تنباکو دریافت خواهید کرد که همچنان غبارآلود، مخملی و کمی خاکی هستن. واقعا یه عطر تداعی‌گر هست، با یه بالانس عالی از نت ها. اما... همه اینها کمی هم "کمرنگ" و لایت هستن – به نظر میرسه به دکمه ولوم توجهی نداشتن. اگه نهایت توجهتون رو به کار نگیرید، برداشت اولیه ای که ممکنه ازش داشته باشید فقط در حد یه "عطر تنباکویی نرم، غبارآلود، گلدار و شیرین، با رایحه ای قابل قبول، که از نظر پخش بو نزدیک به سطح پوست باقی می مونه" خواهد بود. در نظر داشته باشید همه نت هایی که واسش ذکر شده تو عطر وجود دارن، فقط باید تلاش کافی رو به خرج بدید تا حسشون کنید. شرط می‌بندم یه نسخه اکستره از این یه شاهکار خواهد بود. در حال حاضر، این فقط عالیه، نزدیک به خارق العاده.

‌

*متن بالا یکی از ریویوهای کاملی هست که تو فرگرنتیکا راجع به این عطر نوشته شده و حق مطلب رو در موردش ادا می کنه.*

این عطر مخصوص این روزای سال هست. با یه تیپ با وقار مردونه یه ترکیب عالی میسازه. پرفورمنسش خوبه. یه چرم کلاسیک توش غالب هست، برخلاف چیزی که از نت هاش به نظر میرسه اصلا شباهتی به عطرای رایج تنباکویی-عسلی نداره